Van oudsher heeft het UAF een sterke band met de academische wereld: onze organisatie is in 1948 opgericht door Nederlandse universiteiten en de eerste vluchtelingen die door het UAF zijn begeleid, waren Tsjechische academici (studenten en docenten). Nu, 75 jaar later, is het UAF nog dagelijks aan het werk voor gevluchte academici. UAF medewerker Ewing Amadi Salumu weet van de hoed en de rand.
Waarom is de begeleiding van en belangenbehartiging voor gevluchte wetenschappers nog altijd zo hard nodig?
‘Wetenschappers helpen de mensheid vooruit. Maar door het vooruitstrevende karakter van hun werk worden zij in het nauw gedreven in landen waar academische vrijheid ontbreekt of is ingeperkt. Hierdoor moeten zij nieuwe mogelijkheden vinden om hun kennis in te zetten. Een lastige opgave. Nederlandse kennisinstellingen zijn beperkt in de financiële ondersteuning die zij gevluchte wetenschappers kunnen bieden. Er zijn weinig wetenschappelijke posities beschikbaar en de concurrentie is al groot. Wanneer je gevlucht bent, maak je in gewone sollicitatierondes nauwelijks kans.
Waarom is dat zo? Wat maakt hun situatie lastig?
‘Bij sollicitatieprocedures kijkt men meestal eerst naar het CV. Bij deze wetenschappers zit daar vaak een ‘gat’ in omdat zij moesten vluchten of asiel aanvragen. Ze hebben langere tijd niet kunnen werken en publiceren. Dan sta je gelijk op achterstand. Verder missen deze wetenschappers een netwerk in hun nieuwe omgeving. En dan heb ik het nog niet over de stress van het vluchten waar zij mee moeten dealen.’
Jarenlang werkte het UAF samen met het internationale netwerk Scholars at Risk (SAR), dat zich inzet voor bedreigde wetenschappers. Waarom zijn jullie daarmee gestopt?
‘Het UAF liep financiële risico’s door te fungeren als bemiddelaar in de uitkering van SAR-beurzen. Met zo’n beurs kreeg een scholar-at-risk een tijdelijke aanstelling bij een Nederlandse universiteit. De Belastingdienst en de arbeidsinspectie zouden dit kunnen beschouwen als een ‘verkapt dienstverband’. Voor het UAF en voor universiteiten was dit financiële model daarom niet houdbaar. We hopen dit knelpunt op te lossen met de betrokken instanties. De urgentie is groot.’
Het UAF biedt nog wel steeds begeleiding aan gevluchte wetenschappers. Wat doen jullie precies?
‘We behartigen hun belangen en bieden individuele begeleiding aan. Vaak is dat maatwerk. Dit jaar hebben we 65 wetenschappers in begeleiding. Als een vaste aanstelling in de wetenschap niet haalbaar is*, kijken we naar andere sectoren. Dit ‘transitieproces’ proberen we zo goed mogelijk te begeleiden. Dat begint met individuele coaching en oriëntatie op de mogelijkheden. Daarna volgt bijvoorbeeld een specifieke training om optimale aansluiting bij een nieuw werkveld te krijgen.’
*We zien dat veel gevluchte wetenschappers een tijdelijke aanstelling van een jaar krijgen bij een universiteit. Die periode is in veel gevallen te kort om zich te bewijzen, de werkcultuur eigen te maken en aan de verwachtingen te voldoen. Niet zelden begint de zoektocht daarna opnieuw. Hierbij helpt het UAF.
Talent mag niet verloren gaan
Geef gevluchte wetenschappers de kans zich te ontwikkelen. Met jouw donatie maak jij voor hen een wereld van verschil.
Help jij vluchtelingen op weg?
![UAF-logo-staand-zonder-payoff-[RGB]](https://www.uaf.nl/wp-content/uploads/2023/02/cropped-UAF-logo-staand-zonder-payoff-RGB-223x300.png){kind=logo}
