Moataz: ‘Ik was enorm gemotiveerd om te laten zien wat ik kan’

Drie jaar geleden kreeg de Syrische Moataz Aouf (40) bericht van de gemeente dat hij niet mocht studeren. Ze wilden dat hij aan het werk ging en stelden een baan als kaassnijder voor. Moataz weigerde. Drie jaar later heeft hij een baan als compliance officer bij ING én een eigen bedrijf. ‘De situatie motiveerde me om er vol voor te gaan.’

‘De afgelopen week was een gekkenhuis’, verklaart Moataz waarom hij op maandag vrij is. ‘Ik werkte van acht in de morgen tot elf in de avond. Eerst een reguliere werkdag voor ING, en vervolgens de hele avond voor mijn nieuwe bedrijf Syrian Cotton. Sinds gisteravond is onze website in de lucht.’ Een afgeronde master International Management, een baan als compliance officer bij ING en daarnaast een eigen bedrijf: het gaat goed met Moataz. Hoe anders was zijn situatie drie jaar geleden: hij wilde studeren, maar de gemeente vond dat hij aan het werk moest. Ze stelden een baan als kaassnijder bij de Albert Heijn voor, tot ontsteltenis van Moataz. ‘In die periode heb ik veel gehad aan de morele steun van het UAF. Ze stonden achter me en hielpen me’, blikt hij terug.

De schoolbanken in

Mede dankzij een artikel in Trouw – ‘Zet een vluchteling niet op de kaasafdeling van de AH, als hij ook kan studeren’ – gaat hij alsnog de schoolbanken in. Moataz: ‘Na het artikel in Trouw kreeg ik twee banen aangeboden. Ik koos voor Rebel Consultancy Group, omdat het bedrijf past bij mijn achtergrond en omdat ze me wilden helpen. Ik werkte er twee dagen in de week en kreeg duizend euro salaris. Omdat het UAF mijn studie bekostigde kon ik mijn uitkering stopzetten. De gemeente had toen niets meer te zeggen over mijn pad. Ik kon doen wat ik wilde: studeren. Met dank aan Rebel en het UAF, zij hebben me vleugels gegeven.’

Beetje bij beetje meer licht

Moataz vluchtte eind 2014 uit Syrië met een afgeronde studie Banking en Finance én werkervaring op zak. In Nederland is hij vanaf het begin actief, al was het soms moeilijk. ‘Het was als een donkere kamer. Door de cultuur te leren kennen kwam er beetje bij beetje meer licht.’ In zijn woonplaats Beuningen organiseert hij al snel een tentoonstelling: Hello from a 10.000 years civilization.

Daarnaast helpt hij andere vluchtelingen met het vinden van een baan. Moataz: ‘Dat ik van de gemeente geen studie mocht volgen, een vereiste om mijn carrière te kunnen hervatten, verbaasde me. Mijn toekomst is niet iets om mee te spelen. Ik heb niet vijfduizend kilometer gereisd om dat toe te staan. Maar achteraf ben ik dankbaar dat het zo is gegaan. Ik was enorm gemotiveerd om te bewijzen dat zij fout zaten. Ik ging er vol voor.’

‘Ik geloof dat ik er klaar voor ben’

Het pad dat Moataz uiteindelijk bewandelde stippelde hij in 2017 al uit. Of beter gezegd: het werd voor hem uitgestippeld. Moataz: ‘Nadat ik mijn Nederlands B2-examen had gehaald stuurde ik ING een mail. De titel: Seeking a dream. Ik wilde werken bij de grootste bank van Nederland. Ik werd uitgenodigd op gesprek, maar ze zeiden dat ik er nog niet klaar voor was. Dat was terecht. De HR-manager tekende een pad voor me uit, dat ik de afgelopen jaren exact heb gevolgd. Nadat ik al mijn vakken had afgerond en twee jaar werkervaring had opgedaan bij Rebel mailde ik haar: “Ik geloof dat ik er klaar voor ben.”’

Eigen bedrijf

Een droombaan, noemt Moataz zijn positie als compliance officer bij ING, waarbij hij zich bezighoudt met niet-financieel risicomanagement. Hij wil er voorlopig niet weg. ‘Nee, nee, dit is alles wat ik wil. Come on, ING is de grootste bank van het land!’ Daarnaast heeft hij grootse plannen met Syrian Cotton, het bedrijf waarmee hij hoge kwaliteit Syrisch katoen, zoals handdoeken en ondergoed, beschikbaar wil maken voor de West-Europese markt. Moataz: ‘We hebben gekozen voor Syrische producenten die net als ik vluchtten uit Syrië. Ze werken nu vanuit landen als Turkije en Egypte en geven daar veel Syrische vakmensen de kans op een baan. Met Syrian Cotton openen we de deur naar Europa voor hun producten. Anderhalf procent van onze winst doneren we aan het UAF en nog eens anderhalf procent geven we aan de Voedselbank. Met het bedrijf laten we zien dat twee werelden, twee beschavingen, samen kunnen komen.’