‘Je denkt toch automatisch: kan ik iets doen?’

Echtpaar Vuijk

Jan Willem (92) en Anske Vuijk (89) steunen het UAF sinds de jaren zeventig met donaties. Welzijnswerk loopt als een rode draad door hun leven, een vanzelfsprekendheid volgens het echtpaar. 

Ben je bereid plaats te nemen op ‘een Arabische kraamstoel?’ Jan Willem Vuijk wijst naar een antieke stoel in de studeerkamer in hun huis in Amersfoort. Anske Vuijk: ‘Op de rugleuning staat zoiets als ‘spreken is zilver, zwijgen is goud’.’ Hij: ‘Daar zullen we ons vandaag maar niet aan houden.’ In de negentig minuten die volgen vertelt het paar uitgebreid over momenten waarop vluchtelingen en onderdrukte personen hun leven kruisten. 

Ethiopië, Ecuador en Peru 

Jan Willem Vuijk begon zijn carrière als advocaat en werkte daarna als juridisch en financieel manager voor verschillende internationaal opererende organisaties, zijn vrouw Anske doceerde en vertaalde Spaans. Ze studeerden beiden aan de universiteit van Amsterdam. Hij: ‘In 1989 ben ik opgehouden met betaald werk, sindsdien doe ik vrijwilligerswerk en bestuurswerk bij verschillende stichtingen. Je gaat toch niet op je lauweren rusten?’ Voor zijn werk bezocht Jan Willem Vuijk onder meer Noord-Korea, Ethiopië, Nepal en Rusland. Als hij kansen zag om steunstichtingen voor achtergestelden te helpen deed hij dat. Zo was hij betrokken bij een project in de Ethiopische stad Addis Abeba dat voorkwam dat jongens en meisjes in het bendeleven of de prostitutie belandden. ‘De jongens leerden een technisch beroep, de meisjes werden geschoold tot naaister.’ In Ecuador was hij betrokken bij een project dat voorzag in onderwijs aan autistische jongeren. Op latere leeftijd maakte het stel ontwikkelingsreizen samen. Ze togen onder meer naar Peru waar ze konden bemiddelen in een conflict tussen Nederlandse NGO’s en de ambassade. Bij terugkomst op Schiphol werden ze opgewacht door de pers (zie foto). Verre reizen maken ze inmiddels niet meer. Zij: ‘Mijn man mist het meer dan ik, ik reis in mijn boeken.’ Hij: ‘Ik reis in mijn hoofd, door mijn herinneringen.’  

Krantenartikel

Talenten gebruiken en ontwikkelen 

Gevraagd naar hun motivatie om te helpen halen meneer en mevrouw Vuijk eensgezind hun schouders op. Hij: ‘Wanneer je misstanden met eigen ogen ziet denk je toch kan ik iets doen?’ Het is de reden waarom ze het UAF tot op de dag van vandaag financieel ondersteunen. Anske Vuijk: ‘Ik vind het belangrijk dat mensen hun talenten kunnen gebruiken en ontwikkelen. Het is frustrerend als dat niet kan. We hebben zelf gestudeerd. Het verlangen om intellectueel en maatschappelijk bezig te zijn was er al heel vroeg en dat gunnen we iedereen.’

Jan Willem Vuijk tot slot: ‘Je mag talent niet teloor laten gaan. En je bent gehouden, als je dat vindt, om daar een bijdrage aan te leveren. Of we ons bevoorrecht voelen dat we dit kunnen doen? Eerder dankbaar, dat is beter.’ 

Talent mag niet verloren gaan

Geef gevluchte studenten en professionals de kans zich te ontwikkelen. Met jouw donatie maak jij voor hen een wereld van verschil. 

Help jij vluchtelingen op weg?

Misschien vind je dit ook interessant

Zorgdag 2024

UAF Zorgdag opnieuw druk bezocht

Voor gevluchte zorgprofessionals die bezig zijn om hun BIG-registratie te behalen, zodat zij hun vak (opnieuw) kunnen uitoefenen, organiseert het UAF jaarlijks een Zorgdag. Op zaterdag 23 maart werd

Lees verder »

Het UAF helpen kan op veel manieren

Dankzij de betrokkenheid en steun van 27.000 gevers kunnen wij jaarlijks bijna vierduizend vluchtelingen begeleiden bij studie en werk. Help jij ook mee? 

Het laatste nieuws in je inbox?

Ruim 16.000 mensen gingen je voor! Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en ontvang elke zes weken het laatste nieuws en inspirerende verhalen van gevluchte studenten en professionals. Zo ben je altijd als eerste op de hoogte!

Hidden
Optin nieuwsbrief

Deel dit artikel via:

WhatsApp
LinkedIn
Facebook
X