‘Ik wil graag bijdragen aan onderzoek naar nieuwe medicijnen’

Het UAF in 2019: 3.850 vluchtelingen bouwen betekenisvol bestaan op
Ze had redenen genoeg om het bijltje er, in ieder geval tijdelijk, bij neer te leggen. Maar Dalal Ghanim (23) ging door. En hoe! Ze deed drie jaar vwo in één jaar en staat inmiddels aan de vooravond van twee universitaire masters. Dalal is niet te stoppen. ‘Ik denk dat ik heel sterk ben geworden.’

 

‘2019 was een tegenstrijdig jaar’, blikt Dalal Ghanim (23) terug. ‘Ik was veel ziek, maar won tegelijkertijd twee mooie prijzen: de ROSANNA Fund Award en de UAF-Award publieksprijs.’ Voor nog een andere prijs van de Universiteit Utrecht was ze genomineerd. ‘Ik kan de prijzen goed gebruiken, want er zijn momenten dat ik kapot ben. Dit geeft me motivatie om door te gaan.’

Wennen

Dalal vluchtte eind 2013 met haar ouders, twee broers en twee zussen vanuit Irak naar Nederland. Ze vond het moeilijk om te wennen, vertelt ze. In Nederland was alles anders. Bovendien kreeg ze per telefoon de verschrikkelijke verhalen van haar achtergebleven familieleden, vrienden en vriendinnen mee. Nog steeds, want in het Noorden van Irak is het tot op de dag van vandaag onrustig. Dalal: ‘Voor de buitenwereld lijkt het voorbij, maar de oorlog is nog steeds gaande. Recent nog overleed een neef van me. Het geeft veel stress. En als ik gestrest ben word ik sneller ziek. In de afgelopen jaren lag ik veel op bed. Ik was snel en lang verkouden en had allerlei pijntjes onder de leden die iemand van mijn leeftijd niet hoort te hebben.’

Doorgaan, doorgaan, doorgaan

Ondanks de stress is Dalal een bezige bij. Haar leven in een notendop: een voltijd studie Farmacie aan de Universiteit Utrecht, een bijbaan in een apotheek, bijles wiskunde geven aan middelbare scholieren (15 tot 25 uur per week) én opkomen voor de rechten van Yezidi-vrouwen. Dit laatste doet ze onder meer met mediaoptredens (NOS, Jensen, AD, Telegraaf) en door deel te nemen aan demonstraties. Hoe ze het doet? Dalal nuchter: ‘Ik probeer gewoon alle ballen in de lucht te houden.’

Dromen

Gevraagd naar haar dromen zegt ze: ‘Ik hoop dat Yezidi’s op een dag erkend worden als volk. En dat de mensen die hulp nodig hebben, hulp krijgen. Daarnaast wil ik graag geneesmiddelen ontwikkelen voor zeldzame aandoeningen. Iedereen de juiste behandeling, daar ga ik voor. Er zijn te veel ziektes die niet gezien worden en waar geen goede oplossingen voor zijn. In Irak was de gezondheidszorg heel slecht. Als ik afgestudeerd ben wil ik naar ontwikkelingslanden om mensen te helpen.’

Nederland papierenland

Dalal was zeventien toen ze Irak verliet. Ze was op dat moment net klaar met haar eindexamen. Eenmaal in Nederland hoorde ze dat ze geslaagd was – met gemiddeld een 9.3. Haar diploma kreeg ze niet opgestuurd. Dalal: ‘Helaas is Nederland een papierenland. Toen ik aan mijn mentor op mijn taalschool vertelde dat ik een medische opleiding aan de universiteit wilde doen, keek ze me met grote ogen aan. “Dat gaat je nooit lukken”, zei ze. In plaats daarvan schreven ze me in voor mbo niveau 1. Ik kwam huilend thuis. Hoe durfden ze?’

Stilstaan of verdergaan

‘Ik liet het er niet bij zitten. Ik ben op zoek gegaan naar mogelijkheden en ontdekte dat ik aan de Vrije Universiteit in Amsterdam mijn vwo in één jaar kon halen. Zonder recht op studiefinanciering of reiskosten vanuit de overheid, maar mét steun van het UAF heb ik het gehaald. Vraag me niet meer hoe.’ Dalal beschrijft de stapel boeken. ‘Dat jaar kreeg ik alle lesstof van vwo 4, 5 en 6 in één keer. En alles in het Nederlands, hè. Juist in die periode had ik veel zorgen om mijn familie en vrienden in Irak. Er waren momenten dat ik gebroken was, dagenlang lag ik in bed. Maar die rotsituatie gaf me ook kracht.

Ik kon kiezen: stilstaan en niets doen of verdergaan. Ik ging verder.’

Voorbeeld zijn

De financiële steun van het UAF heeft ze inmiddels niet meer nodig. Dalal is regulier student en heeft recht op studifinanciering. Maar om advies vraagt ze nog steeds. ‘Ik oriënteer me momenteel op een cursus Engels. Op zulke momenten weet ik mijn begeleider bij het UAF blindelings te vinden.’ Haar doel voor 2020, nu ze haar bachelor Farmacie bijna heeft afgerond: de master Farmacie én een master Human Rights, Gender Studies of Internationaal Recht. Dalal: ‘Het klinkt misschien gek, maar mijn studie heeft niet altijd op één gestaan. Ik had zoveel op mijn bordje. Zonder al die zorgen was mijn opleiding makkelijk te doen voor mij. Hopelijk wordt het rustiger en krijg ik meer tijd om te studeren. Weet je wat het is: trauma’s maken je óf kapot óf heel sterk. Ik denk dat ik heel sterk ben geworden. Ik wil een voorbeeld zijn voor anderen. Het verleden kunnen we niet veranderen, de toekomst wel. Laten we daar voor werken.’

Foto: Emiel Elgersma

Misschien vind je dit ook interessant

Zorgdag 2024

UAF Zorgdag opnieuw druk bezocht

Voor gevluchte zorgprofessionals die bezig zijn om hun BIG-registratie te behalen, zodat zij hun vak (opnieuw) kunnen uitoefenen, organiseert het UAF jaarlijks een Zorgdag. Op zaterdag 23 maart werd

Lees verder »

Het UAF helpen kan op veel manieren

Dankzij de betrokkenheid en steun van 27.000 gevers kunnen wij jaarlijks bijna vierduizend vluchtelingen begeleiden bij studie en werk. Help jij ook mee? 

Het laatste nieuws in je inbox?

Ruim 16.000 mensen gingen je voor! Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en ontvang elke zes weken het laatste nieuws en inspirerende verhalen van gevluchte studenten en professionals. Zo ben je altijd als eerste op de hoogte!

Hidden
Optin nieuwsbrief

Deel dit artikel via:

WhatsApp
LinkedIn
Facebook
X