Mehmet werkte in Turkije als wiskundedocent. Hij had een goed leven, tot het steeds moeilijker werd om vrij te denken en je mening te uiten. Nu, vijf jaar na zijn vlucht, wil hij zo snel mogelijk aan de slag als wiskundedocent op een school in Nederland. Met zijn diploma en zijn werkervaring op zak staat hij open voor nieuwe kansen.
Wat is de rol die het UAF gespeeld heeft in jouw leven?
Ik kwam in contact met het UAF tijdens mijn deelname aan de training ‘Statushouders voor de Klas’ in Nederland. Ze hebben mij op bepaalde vlakken de weg gewezen en begeleiding geboden. Daardoor kreeg ik een beter beeld van het systeem en werd het makkelijker om de juiste stappen voor mijzelf te zetten.
Zou je iets over je vluchtverhaal willen vertellen?
Ik kom uit Turkije en werkte daar als wiskundeleraar. Daarnaast maakte ik wiskundige inhoud voor uitgeverijen. Maar het werd steeds moeilijker om vrij te denken en je mening te uiten. Zelfs simpele handelingen zoals gratis lesgeven aan studenten of met bepaalde mensen spreken, konden leiden tot ondervraging.
Ongeveer vijf jaar geleden verliet ik mijn land. Onder moeilijke omstandigheden moest ik mijn leven in gevaar brengen om te kunnen ontsnappen. Hoewel ik een goed leven had, werd de druk ondraaglijk.
Op een ochtend moest ik alles achterlaten. Ik voelde me onveilig, kon niet meer ademhalen of werken. Het was geen gemakkelijke beslissing, maar terugkeren was geen optie. Hier in Nederland leer ik de taal, ontdek ik de cultuur en probeer ik een bijdrage te leveren aan de samenleving. Mijn doel is om hier weer als wiskundeleraar te werken en de rechten die ik in Turkije verloor, hier terug te vinden.
Onder moeilijke omstandigheden moest ik mijn leven in gevaar brengen om te kunnen ontsnappen. Hoewel ik een goed leven had, werd de druk ondraaglijk. Op een ochtend moest ik alles achterlaten. Ik voelde me onveilig, kon niet meer ademhalen of werken
Hoe heb je het UAF gevonden? En het traject ‘Statushouders voor de Klas’?
Ik hoorde via andere statushouders over het UAF en de steun die zij kregen. Hun verhalen gaven mij hoop. Een studieloopbaanbegeleider wees me op het traject aan de Hogeschool Utrecht. Dat bleek precies te zijn wat ik zocht. Ik leerde over het Nederlandse onderwijssysteem, ontwikkelde mijn didactiek en verbeterde mijn Nederlands. De combinatie van theorie en praktijk gaf me vertrouwen in mijn rol als docent.
Wat zijn de verschillen in docent zijn in Turkije en Nederland?
In Turkije draaide het onderwijs om presteren. Leerlingen waren gefocust op cijfers, er was echt een soort wedstrijdgevoel. Hier zie ik meer balans: er is ruimte voor sociale ontwikkeling en persoonlijke groei. Leerlingen mogen zichzelf zijn, samenwerken, vragen stellen. Dat vind ik mooi. Als docent leer ik nu meer aandacht te hebben voor de leerling als mens.
Wat was het meest ingewikkelde wat je je eigen moest maken in de Nederlandse werkcultuur?
De directe feedbackcultuur was wennen. In mijn cultuur wordt feedback vaak indirect gegeven. Hier zijn collega’s en leerlingen heel open. Dat vond ik eerst lastig, maar nu zie ik het als iets positiefs: het helpt me groeien.
Wat breng je mee aan ervaring? Wat helpt je juist?
Ik heb vijf jaar als wiskundeleraar gewerkt en ook een master in psychologie afgerond. Die combinatie helpt mij om te zien wat leerlingen nodig hebben, inhoudelijk én emotioneel. Vanuit mijn cultuur breng ik veel geduld, respect en doorzettingsvermogen mee. Doordat ik nu in twee onderwijsculturen heb gewerkt, kan ik makkelijk verbinden en begrijpen waar leerlingen of collega’s vandaan komen.
Wat is je opgevallen aan het Nederlandse onderwijs tijdens je stageperiode?
Hoe zelfstandig en mondig leerlingen zijn. Ze weten vaak goed wat ze willen, durven hun mening te geven en nemen verantwoordelijkheid. Ook is er veel aandacht voor hun welzijn, niet alleen de cijfers. Dat vind ik waardevol.
De manier van wiskundeonderwijs is anders. Minder focus op het uit het hoofd leren van formules, meer op inzicht. Leerlingen worden aangemoedigd om echt na te denken.
Hoe heb je besloten om in Nederland leraar wiskunde te worden?
Wiskunde is al sinds mijn kindertijd een passie. Problemen oplossen voelde als een spel. Later combineerde ik dat met mijn interesse in mensen; ik deed een master psychologie. Daardoor leerde ik ook maatschappelijke vraagstukken begrijpen. In Nederland wilde ik iets doen wat bij mijn achtergrond past én iets bijdraagt aan de samenleving. Wiskunde is een universele taal die je overal kunt spreken.
Als we je weer over vijf jaar mogen spreken, wat hoop je dan?
Ik hoop dan als wiskundeleraar op een middelbare school te werken. Ik wil leerlingen niet alleen wiskunde leren, maar ook helpen om vertrouwen te voelen in zichzelf. Mijn droom is om een leraar te zijn die verschil maakt, op een school waar iedereen zich veilig en welkom voelt, met respect voor verschillende talen, culturen en ideeën.
Talent mag niet verloren gaan
Geef gevluchte studenten en professionals zoals Mehmet de kans zich te ontwikkelen. Met jouw donatie maak jij voor hen een wereld van verschil.
Help jij vluchtelingen op weg?
![UAF-logo-staand-zonder-payoff-[RGB]](https://www.uaf.nl/wp-content/uploads/2023/02/cropped-UAF-logo-staand-zonder-payoff-RGB-223x300.png){kind=logo}
