In 2021 won scheikundedocent Norhan Alsheikh Hidar (49, uit Syrië) de UAF-Award. De jury prees haar om haar inzet, motivatie en studietempo. Hoe gaat het nu met Norhan? We bezochten haar op een van haar laatste werkdagen op het Dr. Nassau College in Assen. ‘Mijn leeftijd is geen nadeel maar een voordeel.’
‘Volgende week is de laatste werkdag van het jaar en morgen haal ik mijn eigen diploma op in Zwolle. Het zit erop, ik ben nu officieel docent. Ik heb dit jaar veel nieuwe dingen gedaan en geleerd en weet nu wat er wordt verwacht van een docent in Nederland. En nog belangrijker: ik weet dat ik het kan. Het klaslokaal is een vertrouwde omgeving geworden.’
Norhan zit er monter en zelfverzekerd bij in de lerarenkamer van de havo en vwo-school in Assen. Met andere docenten heeft ze zojuist vergaderd over de voortgang van leerlingen. Wie gaat over, wie zette een stap voorwaarts – en voor wie zit er niets anders op dan het jaar over te doen?
Terwijl de meeste leerlingen zich na de vakantie weer melden, eindigt het avontuur van Norhan in Assen. De vakgroep scheikunde is georganiseerd, er is geen plek meer voor haar. ‘Natuurlijk vind ik dat jammer, ik was net gewend. Maar erg? Nee, dat niet. Na de vakantie begin ik als scheikundedocent op een mbo-school in Groningen. Het leerniveau is anders, ik ga les geven aan eindexamenklassen en word mentor. Het is een nieuwe ervaring voor me, een kans.’
Het tekent de houding van Norhan. ‘Gewoon proberen,’ zal ze tijdens het gesprek meermaals zeggen. ‘Ik houd me niet bezig met dat wat achter me ligt. Iedere dag krijg je nieuwe kansen, iedere dag komt de zon op. Soms lukken de dingen, soms lukken ze niet. Als iets niet lukt mag je een paar dagen teleurgesteld zijn, daarna moet je weer vooruit kijken.’
Welke nieuwe dingen heb je dit schooljaar geprobeerd?
‘Bijna alles was nieuw: lesgeven aan kinderen in de puberteit, werken met digitale programma’s zoals Kahoot en Excel, ik heb mijn Nederlands rijbewijs gehaald. En ik heb het aangedurfd om me onder Nederlandse collega’s te bevinden. Ik was erg benieuwd hoe anderen op mij zouden reageren.’
Weet je nog hoe het was toen je hier voor het eerst binnenliep?
‘Ik was zenuwachtig, gespannen, maar ook nieuwsgierig. Ik ging aan tafel zitten bij collega’s die ik kende van de kennismakingsgesprekken. Na een paar weken schoof ik ook aan bij andere collega’s. Ik zei: “Hoi, ik ben Norhan en ik geef scheikunde. Wat geef jij?” Gewoon beginnen met praten, gewoon doen. Collega’s reageerden positief op mij, net als de leerlingen. Ze hebben zelfs massaal op me gestemd voor de UAF-Award. Misschien komt het omdat ik een open houding heb. Ik geloof dat het niet relevant is dat ik de Nederlandse taal niet perfect spreek. Het is veel belangrijker dat ik me goed voorbereid en ervoor zorg dat leerlingen mij begrijpen.’
Waar heb je die positieve instelling aan te danken?
Denkt even na. ‘Als ik me iets voorneem lukt het meestal ook. Dat heeft te maken met intrinsieke motivatie, iets echt willen. Slimheid speelt mee, ik werk bovendien hard. En ik ben ervaren. Ze zeggen dat een hogere leeftijd een nadeel is op de arbeidsmarkt, maar ik zie het als een voordeel. Ik weet wat mijn kernkwaliteiten zijn en gebruik die.’
Ben je van plan in de toekomst je eerstegraads lesbevoegdheid te halen?
‘Ik ga me eerst concentreren op mijn nieuwe baan en taken. Na komend schooljaar maak ik de balans op. Dan zal ik ook bepalen wat ik met de prijs ga doen die bij de UAF-Award hoort [vierduizend euro opleidingsbudget, red.] Een master farmacie is een van de opties, de bachelor heb ik in Syrië al gedaan. Misschien krijg ik wel vrijstellingen.’
Heb je het gevoel dat alles nu pas normaal wordt?
‘Vanaf het moment dat ik begon met het programma Statushouders voor de klas van hogeschool Windesheim en het UAF voel ik me nuttig. Nu ben ik afgestudeerd en voor mijn gevoel ook echt geïntegreerd. Ik leef zoals een Nederlands persoon – ik heb een baan, een huis, een Nederlands rijbewijs en mijn dochter studeert aan een Nederlandse universiteit. Het leven kan nu echt beginnen. Straks houd ik nog tijd over.’
Weet je al wat je gaat doen met de tijd die vrijkomt?
‘Ik ben echt blij dat ik geen reflectieverslagen meer hoef te schrijven. Afgelopen jaar was ik soms tot elf uur ‘s avonds bezig met werken. Komend schooljaar wil ik mijn laptop thuis minder aanraken. Ik ga vaker lezen en leuke uitstapjes maken met mijn man en dochter. Het is een opluchting dat ik het rustiger aan kan doen, ik ben eraan toe.’
![UAF-logo-staand-zonder-payoff-[RGB]](https://www.uaf.nl/wp-content/uploads/2023/02/cropped-UAF-logo-staand-zonder-payoff-RGB-223x300.png){kind=logo}
