De gezondheid van Gurgen (36) drukt een zware stempel op zijn leven. Zijn strategie? Zelfstandig en leergierig zijn. Die kwaliteiten hielpen hem zijn doel te bereiken: een Nederlands diploma. Het werd een associate degree Management. ‘Mijn gezondheid is mijn zwakte én mijn kracht.’
‘Je moet slim kiezen om je brood te kunnen verdienen. Dat drukte mijn moeder me van jongs af aan op het hart’, vertelt Gurgen. ‘Door mijn nierproblemen is fysiek werk lastig’, legt hij uit. ‘Dat maakte studeren extra belangrijk.’
In Armenië volgt hij een opleiding tot apotheker. Maar een veilige toekomst in Armenië blijkt onmogelijk. Om redenen die hij liever niet online deelt, wordt Gurgen steeds zwaarder bedreigd. ‘Ik besloot te vluchten. Mijn plan hield ik geheim. Ik durfde van niemand afscheid te nemen.’
Alle hoeken van Nederland
Gurgen komt in 2014 aan in Nederland. In die periode zitten opvangcentra overvol. ‘In twee tijd verbleef ik op meer dan tien opvangplekken. Van Groningen tot Limburg. Van een tentenkamp tot een oude gevangenis. Het voelde alsof alles donker was,’ vertelt hij over die onzekere jaren.
‘Elke vluchteling heeft ze denk ik: nachtmerries waarin je wordt teruggestuurd. Of opeens terug bent in het land waar je gevaar loopt.’ Daarboven op kwamen andere zorgen: ‘Ik besefte dat mijn diploma’s hier niets waard waren. En om met mijn hoofd te kunnen werken, had ik een Nederlands diploma nodig. Hoe pak je zoiets aan?’
Een raampje open
In veel opvanglocaties waar Gurgen verblijft doet hij vrijwilligerswerk. Via medebewoners hoort hij over het UAF. ‘Aangenomen worden bij het UAF was mijn eerste mijlpaal in Nederland. Alsof er eindelijk een raampje openging, waardoor licht en hoop naar binnenkwamen.’
Dan volgt een tweede mijlpaal: zijn verblijfsvergunning. Gurgen krijgt een flat toegewezen in Rotterdam. ‘Ik wilde zo snel mogelijk de taal leren, maar ik had maar anderhalf uur per week les, met dertig man in één klas. Het UAF zocht mee naar andere opties. Zo vond ik een voorbereidend jaar van de Erasmus Universiteit en startte ik uiteindelijk met een associate degree Management.’
Aangenomen worden bij het UAF was mijn eerste mijlpaal in Nederland. Alsof er eindelijk een raampje openging, waardoor licht en hoop naar binnenkwamen.
‘Mijn zwakte én mijn kracht’
Gurgen combineerde zijn studie met zeer ingrijpende medische behandelingen. Een jaar nierdialyse, een niertransplantatie en vervolgens voortdurend infecties. ‘Bijna maandelijks werd ik opgenomen in het ziekenhuis. Zonder geld of vrienden met een auto liep ik na de opnames alleen naar huis. Steeds een klein stukje, om onderweg niet flauw te vallen.’
‘Mijn wereld was ontzettend klein. Maanden zat ik óf thuis óf in het ziekenhuis. Mijn gezondheid is mijn zwakte, maar ook mijn kracht’, benadrukt hij. ‘Het leerde me hoe sterk ik kan zijn.’ Medelijden vindt hij dan ook verschrikkelijk. ‘Maar het begrip dat het UAF altijd voor me had, was heel waardevol.’
Samenwerken en mensen meekrijgen
Met de tijd stabiliseerde Gurgens gezondheidssituatie. Er kwam ruimte om zijn wereld te vergroten. Als gastspreker deelde hij zijn ervaring over mensenrechten, studeren en democratie. ‘Ook startte ik Community Diners, een eigen initiatief om eenzaamheid in mijn wijk te verkleinen. Zo help ik maandelijks anderen om ook hun netwerk te vergroten en zich te ontwikkelen.’
Gezamenlijke droom
Inmiddels is Gurgen afgestudeerd. Binnenkort ontvangt hij zijn diploma. ‘Ik kan niet wachten om de foto naar mijn moeder te sturen. Een diploma voor mij was ook háár droom.’ Hij is alvast begonnen met solliciteren. ‘Ik zoek een fijne baan, met collega’s die elkaar vooruithelpen. En verder hoop ik op wat rust, en gewoon gelukkig zijn.’
Laat gevlucht talent bloeien
Geef gevluchte studenten en professionals als Gurgen de kans zich te ontwikkelen. Met jouw donatie maak jij voor hen een wereld van verschil.
