Abdullah: ‘Door het UAF kan ik nu een onafhankelijk leven leiden’

Na een artikel over hem en zijn broer Hamdi in het donateursblad van het UAF, kreeg Abdullah uit heel het land uitnodigingen en tips voor een baan, maar dat was niet meer nodig: een week na de publicatie kon Abdullah beginnen bij BAM Infra. Daar deed hij de calculatie voor glasvezelaansluitingen en maakte hier offertes van voor gemeentes.

Aanpassingsvermogen

Zijn baan kwam eerder dan verwacht. Hij had bij it-bedrijf Cisco onlangs een ict-opleiding netwerkbeheer afgerond en had nog geen werkervaring op kunnen doen: ‘Ik was eigenlijk op zoek naar een stage, maar kreeg een baan. Dat had ik niet verwacht.’ Dat hij via Linkedin nog steeds regelmatig een uitnodiging krijgt van bedrijven om te komen praten, is niet omdat hij een heel bijzonder cv heeft, zegt hij, maar vooral omdat er een arbeidstekort is in de IT-sector.

Dat hij in een rolstoel zit, is nooit een probleem: ‘Voor zover ik weet, ben ik om die reden nog nooit niet uitgenodigd. Ik kan werkgevers ook snel geruststellen: ik heb eigen vervoer en eventuele aanpassingen in het gebouw krijgen werkgevers vaak voor het grootste deel vergoed vanuit de overheid. Veel aanpassingen heb ik bovendien niet nodig: ik ben gewend aan obstakels en pas me graag aan.’

‘Werk is essentieel om je taal te verbeteren’

Taal essentieel

Het UAF keek een aantal keer mee met het schrijven van zijn sollicitatiebrief en CV en nodigde hem uit voor een sollicitatietraining, maar dat was niet meer nodig: ‘Ik was al aangenomen bij BAM.’ Abdullah wilde het meeste zelf doen, vertelt hij, ook het contact met zijn gemeente over het regelen van vervoer naar zijn werk. Dat was een bewuste keuze: ‘Ik vind dat een student zelfstandig moet kunnen zijn. Alleen als ik echt hulp nodig heb, geef ik dat aan.’ Hij is het UAF dankbaar: ‘Door het UAF kan ik nu een onafhankelijk leven leiden’

Inmiddels heeft Abdullah bij een ander bedrijf werk gevonden. Zijn baan bij BAM was leuk en het contact met collega’s goed, maar de afstand van zijn huis naar werk was groot, het salaris niet hoog en er waren weinig doorgroeimogelijkheden. Abdullah solliciteerde bij een ander bedrijf en werd aangenomen. Ook daar is het werk niet helemaal wat hij er van verwacht had. ‘Tachtig procent van mijn werkdag bestaat uit klantencontact, maar ik beheers de taal nog niet volledig.’ Wel is zijn taal beter dan een jaar geleden, merkt hij: ‘Werk is essentieel om je taal te verbeteren.’

Vrijheid

In 2018 zou hij graag een baan willen vinden die past bij zijn woonsituatie en de functie die hij wil, met meer verantwoordelijkheden. In dat licht zou hij graag nog een master willen volgen in management voor mensen met een IT-achtergrond.

In 2017 gebeurde ten slotte nog iets belangrijks: hij kreeg een urgentieverklaring van de gemeente Rotterdam voor een woonruimte. Daar is hij heel blij mee: ‘Mijn broer is onlangs getrouwd en verhuisd naar Rotterdam en ik wil graag bij mijn broer in de buurt wonen. Het is raar om na vier intensieve jaren met mijn broer –waarvan hij een groot deel mijn mantelzorger was- weer op mezelf te wonen, maar ik kijk ook naar de zelfstandigheid en de vrijheid die ik er voor terugkrijg.’

Foto’s: Suzanne Blanchard