‘Ik ben dokter en ik word wéér dokter.’ Bayan Sabri (28) was heel duidelijk tijdens de kennismaking met inburgeringsconsulent Thomas Pierik (32). Maar hoe pak je zoiets aan? Het UAF dacht met hen mee over de mogelijkheden. Bayan en Thomas blikken terug op de samenwerking:
‘Bayan deelde haar ambities al vóórdat we ons aan elkaar hadden voorgesteld’, herinnert Thomas zich over hun eerste ontmoeting. Ook Bayan kan het moment nog goed voor zich halen. ‘Ik was ontzettend bang: wat als ik ander werk moest gaan doen?’, vertelt ze. ‘Maar Thomas geloofde meteen in mij.’
Bayan studeerde geneeskunde in Syrië. ‘Arts worden was altijd al mijn droom.’ Ook tijdens de allesverwoestende oorlog zette ze alles op alles om met haar studie door te gaan. Ze haalt haar diploma, vlak voordat ze via gezinshereniging begin 2022 naar Nederland mag komen. Ze had haar man toen al twee jaar niet gezien.
Kijken naar interesses
In de tussentijd deed Bayan onderzoek naar haar mogelijkheden als arts in Nederland. ‘Ik wist dat het een moeilijk traject zou worden’, vertelt ze. Ook las ze over de inburgeringswet. ‘Daardoor zouden mijn ontwikkelingsmogelijkheden afhankelijk zijn van de gemeente’, legt ze uit. Onder die wet begeleiden consulenten van de gemeente actief elke stap van het inburgeringsproces.
De zorgen bleken deels onnodig. Ze trof Thomas, inburgeringsconsulent in Groningen. ‘Onze insteek is “duurzame uitstroom”’, vertelt hij over de visie van de gemeente. ‘Daarmee hopen we eigenlijk dat we mensen na onze begeleiding nooit meer zien’, zegt hij lachend richting Bayan. ‘Als we mensen begeleiden naar een plek die past bij hun interesses én waar baankansen zijn, is de kans klein dat ze terugvallen in een uitkering’, legt hij uit.
Thomas vindt het een gemiste kans als er alleen naar de kosten op korte termijn wordt gekeken. ‘Dan ga je voorbij aan alle andere argumenten die je kunt meewegen, zoals tekorten op de arbeidsmarkt en het geluk van mensen. En als de motivatie er is, valt de investering vaak reuze mee’, weet hij inmiddels uit ervaring.
Laat gevlucht talent bloeien
Geef gevluchte studenten, professionals en wetenschappers de kans zich te ontwikkelen. Met jouw donatie maak jij voor hen een wereld van verschil.
Een stappenplan
Over de motivatie van Bayan twijfelde hij geen moment. ‘Maar ik dacht wel meteen: hoe gaan we dat doen?’ Thomas werkte op dat moment nog niet zo lang als inburgeringsconsulent, en het traject voor medici met diploma’s van buiten de EU is veelomvattend. ‘En je kunt je ook niet verdiepen in álle vakgebieden’, benadrukt hij.
Thomas schakelde de hulp in van het UAF, zoals de gemeente Groningen standaard doet als inburgeraars onder de doelgroep van het UAF vallen. Het UAF nam Bayan aan als cliënt en koppelde haar aan een trajectbegeleider die gespecialiseerd is in de zorgsector. ‘Kort daarna stuurde het UAF ons een uitgebreide mail met opties’, weet Bayan nog. ‘Zoals de master opnieuw volgen of beroeps-inhoudelijke toetsen maken.’
Bayan was blij met het overzicht. ‘Ik kan goed beslissingen nemen, maar dan moet ik wel mijn opties weten.’ Thomas: ‘Dankzij het UAF konden we vanaf het eerste jaar van de inburgering al een duidelijke richting inslaan en weloverwogen keuzes maken. Dat bespaart veel tijd en zorgt voor extra motivatie.’
Dankzij het UAF konden we vanaf het eerste jaar van de inburgering al een duidelijke richting inslaan en weloverwogen keuzes maken. Dat bespaart veel tijd en zorgt voor extra motivatie.
Medisch mentor
Ook koppelde het UAF Bayan aan een medisch mentor; dit zijn gespecialiseerde vrijwilligers uit het werkveld. Haar mentor werd Thea, een gepensioneerde neuroloog uit de regio. ‘Ik zie haar elke week. We oefenen vaktaal, bereiden toetsen voor én ze zocht in haar netwerk naar een stageplek’, vertelt Bayan over haar grote steun.
Bayan is hard op weg om haar droom te bereiken. Binnen tweeënhalf jaar leerde ze Nederlands op C1-niveau: academisch en professioneel. Op dit moment stort ze zich op de BIG-examens die nodig zijn om het beroep als arts in Nederland uit te oefenen.
Tegelijkertijd volgt ze een praktische stage bij een huisartsenpraktijk. Bayan: ‘Ik leer er in de praktijk Nederlands communiceren met patiënten.’ Daarvoor moet het taalniveau waarop ze zo ontzettend hard heeft geoefend juist weer een tandje omlaag. ‘“Ik ga even uw buik percuteren” is voor veel patiënten te onduidelijk. “Ik ga even op uw buik kloppen” zeg ik dan.’
Oogarts
De stage bij de huisarts is een tussenstap. Bayans hart ligt bij oogheelkunde. ‘Het vele schermgebruik heeft steeds meer invloed op ons zicht. Daar wil ik als oogarts mensen mee helpen.’ Wie weet komen Bayan en Thomas elkaar in de toekomst dus tóch nog eens tegen. Maar dan niet op de balie Werk en Inkomen van de gemeente Groningen, maar in het ziekenhuis. Thomas: ‘Dan ben ik in de beste handen. Dat weet ik zeker!’
