Yehor was pas tien toen hij voor het eerst moest vluchten. Weg uit Oost-Oekraïne, waar het oorlogsgeweld al uitbrak in 2014. In 2022 vluchtte hij opnieuw, dit keer naar Nederland. Dankzij het UAF studeert hij communicatiewetenschap aan de Universiteit van Amsterdam.
‘Al in 2014 werd het te onveilig in Oost-Oekraïne. Mijn ouders stuurden me naar Kiev. We dachten dat de oorlog tijdelijk zou zijn, maar het geweld hield niet op. Een paar maanden later kwamen mijn ouders ook. Dat de oorlog meer dan elf jaar zou aanhouden en zich zo zou uitbreiden, hadden we nooit verwacht.’
‘De jaren in Kyiv waren lastig. Mijn ouders konden bijvoorbeeld niet zomaar een huis vinden: niet iedereen wilde verhuren aan vluchtelingen. In die periode ben ik zeven keer van school gewisseld. Ik was net bezig met het laatste jaar van de middelbare school, vergelijkbaar met de Nederlandse havo, toen Rusland in 2022 ook de rest van Oekraïne binnenviel.’
Verloren en ongezien
‘Weer moesten we vluchten. De keuze van mijn ouders om naar Nederland te gaan was willekeurig: als het maar veilig was. Toen ik hier aankwam, voelde ik me verloren en ongezien. Gewoon een buitenstaander. Op een gegeven moment zette ik die negatieve energie van me af. Ik begon me te focussen op mijn eigen doelen. Toen werd opeens alles makkelijker.’
‘Al snel droomde ik van studeren aan de Universiteit van Amsterdam. Maar eerst begon ik met taalles aan het Montessori Lyceum Oostpoort. De logische vervolgstap was het mbo. Dat was niet mijn eerste keuze, maar ik had al ontdekt dat studeren aan de hogeschool of universiteit veel te duur was.’
Laat gevlucht talent bloeien
Geef gevluchte studenten, professionals en wetenschappers de kans zich te ontwikkelen. Met jouw donatie maak jij voor hen een wereld van verschil.
Een academisch pad uitstippelen
‘Toch ging ik op zoek naar een manier om me financieel te helpen bij een studie. Zo kwam ik bij het UAF terecht. Dankzij het UAF ontdekte ik wat ik echt wilde en kon ik een academisch pad uitstippelen. Ook kreeg ik hulp bij boeken, reiskosten en noem maar op. Ik blijf het bijzonder vinden dat dit soort organisaties bestaan: een organisatie die iemand helpt, die in principe niemand voor ze is.’
‘Mijn trajectbegeleider is Yana, zij is zelf ook Oekraïens. Dat maakte het voor mij veel makkelijker om alles te begrijpen. Elke keer als ik vragen had, van simpel en naïef tot super complex, hielp ze me het antwoord te vinden.’
Veilig en thuis
‘Inmiddels spreek ik zes talen bijna vloeiend en ben ik bijna afgestudeerd. Ik koos voor communicatiewetenshap omdat communicatie de kernvaardigheid is voor al het werk en je ontwikkeling.’
‘Na mijn studie wil ik me gaan verdiepen in technologie als AI. Dat zal in de toekomst invloed hebben op alles. De ambitie en levenslust die ik nu voel, kende ik in Oekraïne niet. Misschien omdat ik toen jong was, maar ook omdat oorlog me heeft veranderd. Daardoor moest ik me wel aanpassen.’
‘Zonder de steun van het UAF had ik waarschijnlijk nooit de kans gehad om hoger onderwijs te volgen. Dan had ik mijn ambitieus en dromen niet kunnen vervullen. Ook had ik het nooit gekund zonder Yana’s praktische én mentale steun. Soms kan ik nog steeds niet geloven dat ik studeer aan de UvA. En dat ik me er veilig en thuis voel.’
