Ze droeg een hoofddoek en aan haar lichte accent hoorde ik dat ze niet in Nederland geboren was. Hoewel ik me nooit op mijn gemak voel in tandartsstoelen, overwon mijn nieuwsgierigheid het van de angst.

'Waar stond uw wieg?' vroeg ik. 'In Irak', antwoordde de endodontoloog (wortelkanaalspecialist) met een vriendelijke glimlach. Ik vroeg of ze hier had gestudeerd, waarop ze vertelde dat ze in Irak al tandarts was, maar in Nederland opnieuw examen had gedaan. Haar reactie op mijn vraag of ze dan ook het UAF kende liet geen ruimte voor twijfel. 'Ja zeker, zij hebben mij gesteund tijdens mijn studie', zei ze dankbaar.

Ik zal jullie verder niet vermoeien met mijn aanhoudende klachten, maar maanden later lag ik opnieuw in een tandartsstoel. Ditmaal bracht een implantoloog de lamp boven mijn hoofd in de juiste positie.

De arts legde in me in heldere taal uit wat hij ging doen en wat mij te wachten stond. Op mijn beurt vertelde ik hem dat hij niet in de war moest raken van een eventuele paniekaanval. 'De tandartsstoel is niet bepaald mijn favoriete plek, pijn of geen pijn', zei ik. Hij knikte begripvol en vertelde dat hij wel wat gewend was.

Omdat ik ondanks zijn vloeiende volzinnen ook bij deze tandarts een lichte tongval ontdekte, stelde ik ook hem de wieg-vraag. 'In Syri&euml;', antwoordde hij. 'Ik woon sinds 1992 in Nederland. Destijds vroeg iedereen zich af waarom ik van Syri&euml; naar Nederland vluchtte, inmiddels hoef ik dat niet meer uit te leggen.'

De behandeling stond op het punt van beginnen dus vroeg ik nog snel of hij het UAF kende. 'Natuurlijk. Het UAF heeft mijn studie mogelijk gemaakt. Na mijn studie ben ik naar Amerika gegaan om me te specialiseren en nu ben ik terug.'

Twee keer in korte tijd was ik behandeld door tandartsen die hun thuisland hadden verlaten en hun kennis en ervaring nu in Nederland benutten &ndash; mede dankzij het UAF. Het ontroerde me, maar bezorgde me ook een wrang gevoel. Hoe zouden zij &ndash; en dat geldt ook voor mijzelf &ndash; terecht zijn gekomen zonder het UAF?

Op dit moment kampt Nederland met een groeiend artsentekort. Laten we dan in ieder geval de kennis en het talent dat hier rondloopt benutten. Waarom is <a href="https://www.uaf.nl/verhalen/de-cultuurverschillen-en-de-taal-maken-het-lastig-voor-mij/" target="_blank" rel="noopener noreferrer" data-type="story" data-apiroute="post" data-lang="nl" data-slug="de-cultuurverschillen-en-de-taal-maken-het-lastig-voor-mij">Sohiel, een ervaren en gedreven huisarts uit Afghanistan van begin veertig</a>, afhankelijk van de steun van het UAF om zijn benodigde papieren te halen? Want voor de duidelijkheid: het UAF kan lang niet alle artsen helpen. Mijn Irakese endodontoloog en Syrische implantoloog: ze vormen het topje van de ijsberg.

Vanochtend schoof ik aan bij <a href="https://www.uaf.nl/nieuws/vergeet-bij-oplopend-tandartsentekort-de-statushouders-niet/" target="_blank" rel="noopener noreferrer" data-type="news" data-apiroute="post" data-lang="nl" data-slug="vergeet-bij-oplopend-tandartsentekort-de-statushouders-niet">Jurgen van den Berg op NPO Radio 1</a> om te praten over het oplopende tekort aan artsen en tandartsen. &lsquo;Is het niet gek dat statushouders met werkervaring als (tand)arts hier niet de begeleiding krijgen die nodig is om hun loopbaan te hervatten?&rsquo;, vroeg ik me hardop af.

Op de radio pleitte ik voor slimmere samenwerking tussen de zorgsector en de betrokken ministeries (VWS, SZW en OCW). Kennis en talent ontwikkelt zich niet alleen door wilskracht en inzet, maar heeft ook ondersteuning en begeleiding nodig.

De <a href="https://www.internetconsultatie.nl/veranderopgave_inburgering" target="_blank" rel="noopener noreferrer">consultatiefase van de nieuwe Inburgeringswet</a> is inmiddels gestart. Wat me opvalt in het debat rondom deze aanstaande wet is dat ik woorden als &lsquo;leeftijdsgrens&rsquo;, &lsquo;studiefinanciering&rsquo;, &lsquo;taalbarri&egrave;re&rsquo; en &lsquo;cultuurverschil&rsquo; veelvuldig tegenkom. Er wordt vaak gesproken over wat het wel niet kost om talenten (om) te scholen. Het zijn de bekende beren op de weg. Tegelijkertijd hebben we een metershoge ladder nodig om te zien hoe ver mijn Irakese endodontoloog en Syrische implantoloog het hebben geschopt in Nederland.

PS: vanavond zie je me om 18.00 uur en 20.00 uur in het NOS Journaal, waar ik eveneens pleit voor meer regie en slimme samenwerkingen.


Artsentekort groeit, terwijl ervaren statushouders staan te popelen – huh?

hier kun je dus allerlei links in zetten blijkbaar

tekstblok links

<div class="bold-violet">

Dappere doorzetters, ik denk dat je UAF-studenten in deze categorie mag plaatsen. Doorzetters die bezig zijn om door middel van een opleiding/studie hun toekomst in Nederland vorm te geven. Met die groep te mogen werken is een voorrecht en zo beschouw ik dat ook.

</div>
<h4>Mentor bij het UAF</h4>
Sinds mijn pensionering ben ik als mentor betrokken bij het UAF, daarvoor zette ik alleen regelmatig de geldkraan een klein beetje open. Ik word geraakt en ge&iuml;nspireerd door het enorme doorzettingsvermogen waarover deze mensen beschikken. Het systeem &lsquo;Nederland&rsquo; maakt het deze mensen niet gemakkelijk met alle regels en procedures. Als oud specialist (klinisch chemicus) richt ik mij vooral op medische trajecten bij het UAF. De wet BIG maakt beroepen in de gezondheidszorg tot een lastig toegankelijk gebied. Terwijl er in die sector ook grote behoefte is aan personeel. Verpleegkundigen, SEH artsen, tandartsen, allemaal vakgebieden met mogelijkheden.
<h4>Hoe krijgen we vraag en aanbod bij elkaar?</h4>
Dat kan naar mijn inzicht niet anders dan door ruimhartig werkervaringsplaatsen ter beschikking te stellen en met de kandidaten het gesprek aan te gaan over on/mogelijkheden.
Werkervaringsplaatsen zijn goed voor:

- TAAL ontwikkeling;
- zicht op de overeenkomsten en verschillen van het vak;
- kennismaking met de cultuur;
- verbinding en netwerk.

Dit zijn zaken waar een UAF-student behoefte aan heeft. Zicht krijgen op de (on-) mogelijkheden, om daarna tot goede kansrijke keuzes komen.
<h4>Win-win situatie</h4>
Ik wil mij de komende tijd inzetten om ziekenhuizen, huisartsen, apothekers en tandartsen te verleiden om dappere doorzetters een kans te geven om ervaring op te doen en kennis te maken met ons mooie maar soms moeilijk toegankelijke gezondheidszorgsysteem. Volgens mij moeten we uitgaan van een win-win situatie. We hebben de vluchtelingen nodig!!

<a href="/actueel/mardjan-seighali-kennis-opbouwen-is-de-investering-altijd-waard/" target="_blank" rel="noopener noreferrer" data-type="post" data-apiroute="post" data-lang="nl" data-slug="mardjan-seighali-kennis-opbouwen-is-de-investering-altijd-waard">De column</a> van Mardjan Seighali van 30 oktober 2018 is een verdere onderbouwing en motivatie voor mijn inzet.

Joop ten Kate
<em>Donateur en mentor&nbsp;</em>

Wilt u ook een vluchteling een steuntje in de rug geven?&nbsp;<a href="https://www.uaf.nl/help-mee/" data-apiroute="page" data-lang="nl" data-slug="help-mee">Klik hier</a> en kijk wat u kunt betekenen!

&nbsp;

<em>Tekst en foto: Joop ten Kate</em>


Dappere doorzetters!

Nog een rij in dit blok

<p>Dit is een campagneblok. Hier kun je ook tekst in zetten.</p>


mo-2020-q1_p2-coververhaal-suha-kasab-door-suzanne-blanchard-kl

MO-2020-Q1_P2 - coververhaal Suha Kasab door Suzanne Blanchard-kl

campagneblok

Van nieuwkomers verwachten we dat ze hun best doen om onderdeel te worden van de samenleving. Dat lukt alleen door kansen te cre&euml;ren voor vluchtelingen, hen te bemoedigen en te ondersteunen. In de komende jaren richt het UAF zich op drie kerntaken: vluchtelingen begeleiden, samenwerking stimuleren en expertise delen.<br class="text-lead">We bieden - al decennia lang - zoveel mogelijk vluchtelingen een kans op een nieuwe toekomst, door ze te ondersteunen bij studie en werk. We stimuleren regionale initiatieven die bijdragen aan gelijke kansen voor vluchtelingen en nemen daar zelf actief aan deel. We delen onze kennis en ervaring met iedereen die daar gebruik van wil maken, zodat deze worden verankerd in bestaand beleid.

Het UAF weet dat een diploma alleen niet voldoende is en dat het uiteindelijk gaat om economische onafhankelijkheid. Dit uitgangspunt stellen we daarom centraal in de begeleiding. Bij het uitstippelen van een traject gaan we nog meer uit van de begeleidingsbehoefte van de vluchteling. We geloven in maatwerk, want ieder mens zit anders in elkaar.

Een nieuwe uitdaging waar we dit jaar mee aan de slag zijn gegaan is de dienstverlening voor (potenti&euml;le) middelbaar opgeleide vluchtelingen. Zo vergroot het UAF haar maatschappelijke relevantie. Ik ben er trots op dat we hier in 2016 de basis voor hebben gelegd.

<em>Mardjan Seighali is directeur van het UAF</em>

Foto: Venus Veldhoen


'We geloven in maatwerk, want ieder mens zit anders in elkaar'

<p>deze kun je met en zo<img class="alignleft size-medium wp-image-13314" src="https://backend.uaf.nl/wp-content/uploads/2019/06/interactieve-kaart-263x300.jpg" alt="" width="263" height="300">nder achtergrond instellen. Deze is zonder achtergrond.</p>


call to action blok

<p>deze is dus met achtergrondkleur ingesteld.</p>


Loek Caspers was op de wereld om anderen te helpen

Loek Caspers was op de wereld om anderen te helpen

Loek Caspers was op de wereld om anderen te helpen

Loek Caspers was op de wereld om anderen te helpen

Proefpagina 3

tekstblok links

Nog een rij in dit blok

campagneblok

call to action blok

call to action blok