Nieuws van Ammar: hij heeft een ‘vaste’ baan bij de NS. Voor het laatste artikel in deze reeks belden we hem op. ‘Ik hoop dat andere mensen van mijn verhaal leren.’

Ammar, een baan bij de NS, precies zoals je wilde. Gefeliciteerd! Hoe heb je het voor elkaar gekregen?

‘Via mijn werkervaringsplek heb ik de kans gekregen om mezelf te laten zien. Ik loop nu 10 maanden rond bij de NS. In deze periode heb ik het bedrijf leren kennen, ik heb de mensen leren kennen en de mensen leerden mij kennen. Langzaam begonnen de mensen aan mij te vragen of ik iets voor ze wilde doen. Ik heb allerlei opdrachten gedaan en uiteenlopende teams geholpen. Ik zit echt goed op mijn plek op de afdeling maintenance en operations. Toen ik een vacature als systeembeheerder voorbij zag komen heb ik gereageerd. Mijn manager weet inmiddels wat ik kan. Daarom ben ik aangenomen.’

Na hoeveel maanden wist je: ik wil hier werken?

‘Eigenlijk beviel het vanaf dag één goed. Ik voel me hier fijn. De collega’s respecteren mij en helpen me om mijn werk goed te doen. Ik word als mens behandeld, heel anders dan ik gewend was bij de bedrijven waar ik in Syrië heb gewerkt. Daar mag je een manager niet zomaar aanspreken, hier wel. De sfeer is niet vergelijkbaar.’

Is dit de baan waar je op hoopte?

‘Niet helemaal. Als systeembeheerder is het mijn verantwoordelijkheid om een systeem draaiende te houden, terwijl ik het ook leuk vind om systemen te ontwikkelen. Ik hoop dat ik daar naartoe kan groeien. Voor nu ben ik tevreden. Je kunt niet altijd meteen je droombaan vinden, dan moet je wel heel veel geluk hebben. Er zijn veel mogelijkheden bij de NS, want het is een gigantisch bedrijf. Als je goed werk levert en in jezelf gelooft, groei je. Er zijn veel deuren en achter iedere deur bevindt zich een ander leven. Ik wil de deuren blijven openen.’

Jij ontwikkelt je hier terwijl jouw familie onder moeilijke omstandigheden leeft in Syrië. Hoe ga je daarmee om?

‘Ik heb veel verloren, maar ik kan niet wachten. Ik moet doorgaan met mijn leven en positief blijven. Ik werk aan mijn toekomst en volg mijn passie. Gelukkig zijn, blijven lachen. Maar het is moeilijk; het is onvoorstelbaar wat er in Syrië gebeurt, nog steeds. De prijzen zijn gigantisch hoog en de stroom valt vaak uit. Ik heb mijn eigen familie en mensen achtergelaten om opnieuw te beginnen. Nu ik hier ben wil ik dat niemand kan zeggen: “Je bent een profiteur.” Ik wil geen profiteur zijn, ik wil een gever zijn, zoals iedereen in Nederland. En ik wil dat mensen van mijn verhaal leren. Sommigen geloven niet dat je succesvol kunt zijn in Nederland nadat je opnieuw bent begonnen. Het kan wel. Als je maar hard werkt en positief blijft. Opgeven leidt tot niets.’

Wat is het moeilijkste aan opnieuw beginnen?

‘De taal, de traditie, de cultuur, de mensen. Ik heb alles opnieuw moeten leren kennen. Ik leef in een totaal ander systeem dan ik gewend ben. Het bedrijfsleven is niet vergelijkbaar. Gelukkig ben ik redelijk flexibel. Ik probeer mee te bewegen met de golven, ik ga met de stroming mee. Vanaf dag één heb ik meegedaan aan carnaval. Dat was totaal nieuw voor mij. Iets grappigs, iets raars, maar ik accepteerde het.’

Hoe gaat het met je studie aan de Fontys hogeschool?

‘Ik ben geswitcht en volg nu een opleiding Informatica aan de Avans hogeschool. Dat is net als de opleiding ICT Service Management een deeltijd associate degree. Ik ga een dag per week naar school. Tot nu toe gaat het goed: ik heb drie blokken gehaald, ook vakken die Nederlanders niet hebben gehaald. Gezien mijn baan is het misschien niet noodzakelijk om mijn studie af te maken, maar de NS vindt het ook belangrijk dat ik me ontwikkel. Voor mijn carrière is het goed, dus ik ga niet stoppen. Zodra ik dit diploma heb, ga ik verder studeren.’

In ons vorige gesprek gaf je aan dat je graag je oma en moeder wilt zien. Is die kans toegenomen nu je een baan hebt?

‘Het is heel belangrijk voor mij om ze te zien. Ik kan niet naar Syrië en gezien de leeftijd van mijn oma zal het lastig worden voor haar om te reizen, maar ik hoop in ieder geval mijn moeder te zien. Ik weet niet hoe het verder loopt. Ik krijg in eerste instantie een eenjarig contract, als alles goed gaat daarna een vaste aanstelling. Zodra ik die heb kan ik tegen de IND zeggen: “Kijk, ik heb een contract voor onbepaalde tijd. Ik wil mijn moeder graag hierheen brengen om mij te bezoeken.” Gewoon voor een of twee maanden.’

In Arnhem startte in januari een nieuw leerwerktraject. Een van de deelnemers is Badr. Zijn situatie nu is vergelijkbaar met jouw situatie anderhalf jaar geleden. Welk advies heb je voor hem?

‘Badr, sta open voor het leven hier en respecteer iedereen. Dan krijg je ook respect terug. Geloof dat je het kan en volg je passie. Dat kan in Nederland. En het belangrijkste: blijf lachen. Zodra je in een depressie raakt red je het niet. Lachen en positief blijven, dat is het allerbelangrijkste.’

Wat is jouw volgende doel?

‘Leven. Dus: werken, studeren, hopelijk mijn diploma halen, een huisje kopen met mijn vriendin, zodat we ook verder kunnen. Doorgroeien, zoals iedereen doet. In Nederland is het leven ongelooflijk fijn. Het is een van de gelukkigste plekken op de wereld. Wees maar blij dat je hier geboren bent, dat je hier mag leven. Net zoals ik nu doe.’

Hoe gaat het met Ibrahim?

Ibrahim: ‘Ik heb nog steeds een werkervaringsplek bij de NS. Mijn doel was om een waardevolle collega te zijn. Dat lukt steeds beter. De barrières zijn weg en ik kan makkelijker praten met de mensen om me heen. Mijn volgende doel: een vaste baan. Daarvoor moet ik gesprekken voeren met alle mensen die mij kunnen helpen om een volgende stap te zetten. Daar ben ik nu mee bezig.’

Foto: Suzanne Blanchard

Update: Ammar heeft een baan bij de NS

Update: Ammar heeft een baan bij de NS

Update: Ammar heeft een baan bij de NS

Update: Ammar heeft een baan bij de NS

Het ziet ernaar uit dat je op een niet bestaande pagina bent belandt.

404