در طول جنگ جهانی دوم، مبارز سابق مقاومت، لوک کاسپرز، کودکان یهودی را به مخفیگاه می برد، اسلحه حمل می کرد و به جنگجویان متفقین کمک می کرد. او تابستان گذشته در سن نود و پنج سالگی درگذشت. او بخشی از ارث خود را به UAF واگذار کرد، زیرا با پناهندگان درگیر بود. "او لاف زن نبود، تعارف نمی خواست."
در سال 2016، برنامه تلویزیونی Other Times یک قسمت را به مقاومت در طول جنگ جهانی دوم در هلند اختصاص داد. در آخرین مبارزان مقاومت، چندین مبارز سابق مقاومت در قید حیات هستند، از جمله لوک کاسپرز (دریبرگن، 1924). بنا به درخواست، او به سالهای جنگ نگاه میکند، که در آن به دلیل ظاهرش – چشمان و موهای تیرهای داشت – از او خواسته شد تا به انتقال کودکان یهودی کمک کند. کاسپرس: "البته می دانستم که در خطر هستم، زیرا شما اجازه نداشتید به یهودیان کمک کنید. اما اگر بتوانید کودکی را از دست آلمانی ها دور نگه دارید، باید.
با دیگران به اشتراک بگذارید
ویلما د گراف کاسپرز، خواهر لوک، تلفنی میگوید: «او فکر میکرد کمک به دیگران بسیار عادی است. ما اینگونه بزرگ شدیم. شعار در خانه ما این بود: "وظیفه مسیحی شما است که با عزیزان خود در میان بگذارید." لوک آن را بدون صحبت در مورد آن انجام داد. برایش اهمیتی نداشت که کسی دیپلمات باشد یا تعمیرکار دوچرخه. او در سکوت عمل کرد و تعارف نمی خواست. فقط اکنون که او درگذشت، متوجه میشویم که چقدر این کار را انجام داده است. یک مثال: کاسپرس به مدت سی سال از یک پزشک اتیوپیایی حمایت می کرد که در هلند چشم پزشکی خوانده و در همان بیمارستان او کار می کرد. De Graaf-Capers: "کمک به پناهندگان به قلب او نزدیک بود."
پس از جنگ، لوک کاسپرز در رشته پزشکی تحصیل کرد، متخصص بیهوشی شد، درباره جنگ جهانی دوم کتاب نوشت، جلسات اطلاعاتی در مدارس برگزار کرد و در بنیادهای مختلف، عمدتاً مربوط به جنگ، مشارکت داشت. لوک کاسپرز در مجله انجمن پزشکان زن هلندی درباره اطلاعاتی که سالها ارائه میدهد میگوید: «یکی از معدود راههایی که میتوانید از طریق آن کودکان را در جنگ شرکت دهید: به آنها بفهمانید که تبعیض، ایجاد تمایز بین مردم بر اساس رنگ پوست، منشاء یا مذهب، چیزی است که در طول جنگ کاملاً از کنترل خارج شد، اما امروزه هنوز مطرح است.
همبستگی در تمام راه
لوک کاسپرز از کودکان در مدارس می خواهد که به کودکان پناهنده کمک کنند: «آنها را به خانه ببرید، با آنها بازی کنید، آنها را به باشگاه ورزشی خود ببرید، با آنها دوست شوید. به طوری که آنها بتوانند در اینجا احساس کنند که در خانه هستند. او می گوید که این همبستگی در تمامیت خود است. من مدام به ماده 14 منشور ملل متحد باز می گردم. همه ما آن را امضا کردیم. افرادی که به خاطر آزادی، آزادی بیان، آزادی عقیده، آزادی به دلیل هویت جنسی شما، آزادی ختنه نشدن فرار می کنند، باید به آنها کمک کنید. اگر در کشور خود امن نیستید، حق دارید به کشور دیگری فرار کنید، جایی که بتوانید در آن امن باشید و مردم آن را فراموش می کنند.
با تشکر فراوان و به یاد لوک کاسپرس.