پزشک عمومی کوئن آلبرز (1956) از میدلبورگ تقریباً سی سال است که به UAF اهدا می کند. اکنون هستند با نزدیک شدن به دوران بازنشستگی، او نیاز به انجام کارهای بیشتری را احساس می کند. من می دانم که برای خارجی ها چقدر سخت است پزشکان برای یافتن شغل در هلند.
من در تمام زندگی ام با افراد محروم رابطه داشته ام. یک عمه پیر یک بار به من اصرار کرد: "به زبانت صحبت کن، برو به خارج و افق دیدت را وسعت بخش." من این کار را کرده ام. مدتی دستیار پزشک و پزشک عمومی بازیگری در کوراسائو بودم و از آنجا به آمریکای جنوبی سفر کردم. بعدها به عنوان پزشک مناطق گرمسیری برای پزشکان بدون مرز کار کردم. وقتی برای اولین بار در Schiphol فرود آمدم، بلافاصله متوجه شدم که هلند چقدر خوب است. همه چیز درست است و کار می کند. نابرابری در آن زمان وجود داشت و هنوز هم هست، بی زمان است. شما می توانید در برابر آن مقاومت کنید، اما همچنین می توانید سعی کنید کاری در مورد آن انجام دهید. به هلند برگشتم، بلافاصله به UAF اهداء کردم.
تاثیر بگذارد
شما فقط سیستمها را تغییر نمیدهید، اما مطمئناً میتوانید در سطح فردی تأثیر بگذارید. برای مثال، من مطب خود را برای ساکنان مرکز پناهجویان در میدلبورگ باز کردم. به این ترتیب با داستانها، زندگیها و مشکلات مختلفی ارتباط برقرار کردم. هر بار با نوعی ناتوانی مواجه می شدم. ما در جامعهای زندگی میکنیم که در آن پناهندگان از نظر بسیاری مشکلساز هستند، در حالی که من فکر میکنم: ما مشکلی نداریم، آنها مشکل دارند. هیچ کس همه چیز را رها نمی کند فقط برای شروع دوباره از جای دیگری. هر چه افراد ثروتمندتر باشند، به نظر می رسد اشتراک گذاری آنها سخت تر است. این امر به طور فزاینده ای در مورد کشورها نیز صدق می کند.
«بیست سال پیش با یک زوج پزشک ایرانی پناهنده در زلاند تماس گرفتم، آنها با چیزی بیش از یک کیف و یک نوزاد به اینجا نرسیده بودند. کلیک کرد و من آنها را به مطب خود دعوت کردم تا نحوه عملکرد سیستم مراقبت های بهداشتی هلند را نشان دهم. در روند تشخیص دیپلم و آمادگی برای امتحان پزشکی به آنها کمک کردم. آنها پشتکار داشتند، با تمام وجود گذشتند، کار پیدا کردند و به عنوان پزشک عمومی شروع به آموزش کردند. آنها اکنون تمرین پر رونقی در برابانت غربی دارند. ما هنوز با هم دوست هستیم.
برای من عجیب است که برای تازه واردان اینقدر سخت شده است، زیرا به عنوان پزشک معمولاً باسن خود را از دست می دهیم. ما به راحتی میتوانیم همکاران بیشتری داشته باشیم، اما تنها درصد کمی از متخصصان پناهنده میتوانند حرفه خود را در هلند ادامه دهند. من متقاعد شدهام که این به خاطر بیمار نیست که از کمک یک پزشک خارجی خوشحال است، تا زمانی که ارتباط و کیفیت مراقبت کافی باشد. نه، خود پزشکان درها را بسته نگه می دارند. آنها به آنچه دارند چنگ می زنند.'
ادغام یک خیابان دو طرفه است
من می خواهم نشان دهم که کارها را می توان متفاوت انجام داد و این سرگرم کننده است. چگونه؟ با بردن پزشکان پناهنده، بردن آنها به جلسات و معرفی آنها به انجمن های حرفه ای. چرا درهای خود را بسته نگه می دارید؟ من هم خودم را به عنوان مربی در UAF پیشنهاد دادم، زیرا میخواهم برای تازه واردان در حرفهام جا باز کنم. و چون نمیخوام چرت بزنم من می خواهم فعال بمانم، برای دیگران مهم باشم، به آشنایی با فرهنگ های دیگر ادامه دهم. ادغام یک خیابان دو طرفه است، جهان ما را غنی می کند.
UAF سالهاست که نماینده منافع متخصصان بهداشت و درمان پناهندگان بوده است. ما این کار را همراه با شرکای بخش مراقبت های بهداشتی انجام می دهیم. ما همچنین به آنها اطلاعات، مشاوره، حمایت مالی، برنامه ای گام به گام برای آماده شدن برای ارزیابی و راهنمایی ارائه می دهیم.
![UAF-logo-portrait-without-payoff-[RGB]](https://www.uaf.nl/wp-content/uploads/2023/02/cropped-UAF-logo-staand-zonder-payoff-RGB-223x300.png){kind=logo}
