اهدا کننده Marijn: "من مردم را تشویق می کنم که فکر کنند"

Marijn Spruit (54) و Marieke Groenendaal نیمی از عمر خود را به UAF اهدا کرده اند. وقتی مارین چهل ساله شد، از دوستان و خانواده پول جمع آوری کرد و آنها دوباره به افتخار بیست و پنج سال ازدواجشان این کار را کردند. انگیزه آنها؟ کمک به افراد با مغز خوب برای استفاده از توانایی های خود بسیار ارزشمند است. 

مارین اسپرویت از زمانی که خاطراتی دارد UAF را می شناسد. مادربزرگ من عملاً در کنار ساختمان سابق UAF در Wilhelminapark در اوترخت زندگی می کرد. من UAF و بنابراین ایده ها را در تمام عمرم می شناسم. این میراث زمانی زنده شد که او با یک دانشجوی ایرانی پناهنده در دوران دانشجویی اش از طریق باشگاه آشپزی که توسط خود مارین تأسیس شده بود آشنا شد. «ما با هم آشپزی می‌کردیم و غذا می‌خوردیم و در همین حین با هم صحبت می‌کردیم. همکلاسی ایرانی من چون به سن سربازی رسیده بود و نمی خواست در جنگ ایران و عراق بجنگد فرار کرده بود. او می خواست زندگی جدیدی بسازد و مانند من با ظرفیت فکری خود کاری انجام دهد. ما دیگر در تماس نیستیم، اما داستان او همیشه با من باقی مانده است.  

توسعه را تحریک کنید 

کرامت موضوع مهمی برای مارین است: «قبل از کارم در شل، سه سال با خانواده‌ام در قطر زندگی می‌کردم. آنجا با چشمان خودم دیدم که افرادی هستند که در جای اشتباهی به دنیا می آیند. دیدم مردم شش روز در هفته، دوازده ساعت در روز برای یک سیب و یک تخم مرغ کار می کنند. هر جا ممکن بود سعی کردم این را بشکنم: ما به کارگران خود حقوق خوبی می دادیم و با آنها مثل هم رفتار می کردیم. همچنین در پست‌های مدیریتی که داشتم، در قطر و بعداً در قزاقستان، همیشه سعی می‌کردم مردم را بالا ببرم. یکی از همکاران هندی در هنگام خداحافظی من گفت: "ماریجان، تو به ما یاد دادی که فکر کنیم". این برای من بسیار مهم است: تشویق مردم به فکر کردن و در نتیجه تحریک رشد آنها. 

و-و-داستان 

ماریکه و مارین از سال 1994 از UAF حمایت می کنند. آنها به صورت دوره ای کمک نمی کنند، اما هر چند وقت یک بار مبلغی را انتقال می دهند. قبل از ازدواج، زمانی که مارین چهل ساله شد و به افتخار بیست و پنج سال ازدواجشان، مجموعه هایی را سازماندهی کردند. مارین: «در یک نقطه خاص، شما بیشتر هدایا را داشته‌اید، ما قبلاً آن را بسیار خوب داریم. من می‌خواهم دیگران به اشتراک بگذارند و فکر می‌کنم یک مجموعه راهی عالی برای مشارکت و در عین حال معرفی دیگران به UAF است. ' 

مارین تعجب نمی کند که UAF 27 سال پس از اولین اهدای او هنوز وجود دارد. ایده آل گرا بودن خوب است، اما تفاوت ها در دنیا بسیار زیاد است. جهان برای دهه های آینده نابرابر باقی خواهد ماند. نابرابری ممکن است همیشه باقی بماند. البته دولت نقشی در رشد استعداد پناهندگان دارد، اما برای من یک یا یا یک سوال نیست. چندین حزب می توانند نقش ایفا کنند: مؤسسات آموزشی، دولت و همچنین UAF. این یک داستان هر دو است. 

سرمایه گذاری محلی 

یک موضوع در مورد رشد دانش و استعداد پناهندگان مورد توجه ویژه مارین است: «پناهندگانی که می توانند تحصیلات خود را در اینجا دنبال کنند اغلب در هلند زندگی می کنند. اما چگونه توسعه دانش در هلند می تواند منجر به پیشرفت در کشور مبدأ شود؟ چه نقشی می توانیم در آن داشته باشیم؟ برای دستیابی به جهانی بدون نابرابری، باید با استعدادی که در اینجا رشد می کند، سرمایه گذاری های محلی انجام شود. علاوه بر این: آیا همه ما احساس نمی کنیم به جایی که به دنیا آمده ایم مرتبط هستیم؟ من در چندین مکان در سراسر جهان کار و زندگی کرده ام، اما به هلند برگشته ام. 

نقش فعال تر 

آیا مجموعه دیگری در آینده وجود خواهد داشت؟ مریم آن را رد نمی کند. اگرچه او همچنین به راه های دیگری برای حمایت از UAF فکر می کند. من الان بالای پنجاه هستم. سوالی که با من زندگی می کند: چه کاری می توانم بکنم، جز اینکه پول بدهم؟ پول آسان است. اگر دارید می توانید آن را بدهید. من هنوز جواب سوال رو پیدا نکردم من اکنون تجربه زیادی دارم و آماده هستم تا نقش فعال تری را بازی کنم.' 

مصاحبه: جاب هالسمن
عکس: سوزان بلانچارد