Nu قانون پراکندگی در سنا تصویب شده است، امیدوارم بحران پذیرش به پایان برسد. سازماندهی بهتر مراقبت از کودکان به شدت مورد نیاز است.

پناهندگان در حال حاضر اغلب باید مدت طولانی در مکان های پذیرش (اضطراری) منتظر بمانند، جایی که شرایط گاهی غیرانسانی است. بحران کنونی در پذیرش پناهندگی نه تنها تأثیر عمده ای بر سلامت جسمی و روانی پناهندگان دارد، بلکه مانع از شروع آموزش (زبانی) و ادغام بیشتر آنها می شود.  

متأسفانه، قانون پراکندگی راه حل سریعی برای بحران فعلی پناهگاه ارائه نمی دهد. اما این گام مهمی به سوی پذیرش انسانی تر و سازماندهی بهتر پناهندگی است. پناهگاه‌های کوچک‌تر، همچنین در مکان‌های مرکزی، فرصت‌های بیشتری را برای پناهندگان فراهم می‌کند تا زندگی جدیدی را سریع‌تر بسازند و بخشی از جامعه ما شوند، جایی که می‌خواهند با تمام دانش و تجربه خود در آن مشارکت کنند.